τελομερισμός

ο, Ν

χημ. (στη χημεία τών πολυμερών) χαρακτηρισμός ενός τύπου χημικών αντιδράσεων που συνίσταται στην προσθήκη, μεταξύ τών δύο τμημάτων Α και Β μιας ένωσης Α-Β, μιας δισθενούς ρίζας.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. telomerization < telomer (βλ. λ. τελομερές)].